Het jaar 2020 zal voor altijd het jaar van de corona crisis blijven waardoor, na enkele voorjaarswedstrijden, het wielrennen even volledig op slot gezet werd. Ook “The Wolfpack” oftewel de renners van Deceuninck-Quick-Step moesten noodgedwongen afwachten of ze überhaubt nog aan de start van een wedstrijd gingen verschijnen.
Uiteindelijk was er toch een beetje licht aan het einde van de tunnel en konden de wolven weer op zoek naar prooien in de vorm van overwinningen. Zo kaapte Remco Evenepoel de ene na de andere overwinning weg tot een valpartij zijn seizoen vroegtijdig beëindigde. Fabio Jakobsen overleefde als bij wonder een horrorcrash en Julian Alaphilippe was, net als vorig jaar, een prachtige geletruidrager in de Tour de France.
The Wolfpack was ook in 2020 weer amper te stoppen en kende zowel hoogte- als dieptepunten. In het boek “The Wolfpack is back” krijg je een beeld van de renners door de lens van auteur en fotograaf Wout Beel. Hij maakte in dit vreemde jaar een groepsportret van deze hechte en hongerige wolven.
Hij volgde de roedel niet enkel in de koers maar ook bij hun familie tijdens de lockdown. Daarnaast stond hij op de eerste rij bij de vele overwinningen en was hij ook getuige van de teleurstellingen. The Wolfpack is back maar ze zijn eigenlijk nooit weggeweest.
The Wolfpack, waar komt die naam eigenlijk vandaag?
In 2012 kwam Brian Holm bij het team van Deceuninck-Quickstep. De ploegleider begon de naam “Wolfpack” in eerste instantie te gebruiken in e-mails. De inspiratie voor de naam had hij gehaald in Kopenhagen, waar hij opgegroeide. In zijn jeugdjaren was er een gevaarlijke bende, in de buurt waar hij woonde, die zichzelf the Wolfpack noemden.
De renners vonden het wel een leuke naam die jaren lang bleef rondgaan in het team. In de Giro van 2017 vroeg Bob Jungels om er petjes van te maken. Alessandro Tegner, de marketing directeur van Quickstep besloot de proef op de som te nemen.
Zo werd the Wolfpack een echt gegeven en merk in de wielersport en is de naam ondertussen misschien wel bekender dan de werkelijke naam van het team.
De naam past ook ontzettend goed bij de filosofie van het team. Als één grote roedel hongerige wolven jagen ze op overwinningen en zijn ze haast onverslaanbaar. Eén familie met een hechte groepsgeest die elkaar perfect aanvullen, sterker maken en naar een hoger niveau tillen.
De naam Wolfpack werd vroeger in het basketbal ook al gebruikt. Zo was Michal Jordan de wolf van de Chicago Bulls. Maar het waren zijn teammaats, de andere wolven, die Jordan nog beter maakten. De Chicago Bulls wonnen ongeveer alles wat er te winnen viel net zoals de huidige Wolfpack dat in het wielrennen doet. De naam hebben ze dus zeker niet gestolen.
Wie is Wout Beel?
Hij is naast de auteur van “The Wolfpack is back” ook freelance fotograaf. In juni 2019 kreeg Wout de vraag of hij de renners van Deceunick-Quick-Step in beeld wou brengen tijdens het Belgisch Kampioenschap. Hij twijfelde geen seconde en sindsdien volgt hij de renners van de Wolfpack op de voet, zowel op als naast de baan. Het boek “The Wolfpack is back” is daar nu het resultaat van.
The Wolfpack is back: Review
“Wat een klepper van formaat” was mijn eerste reactie toen ik het postpakketje opende. Een loodzwaar boek van 240 bladzijden en een formaat om U tegen te zeggen.
In eerste instantie wist ik niet goed wat te verwachten. Bij mijn eerste blik doorheen het boek viel vooral het grote aantal indrukwekkende foto’s me op. Naar tekst om te lezen was het even zoeken. Als je verwacht uren te kunnen lezen in dit boek, dan is het boek zeker en vast niets voor jou.
Wat je in dit boek wel kan doen is uren kijken naar de prachtige foto’s van enorm hoge kwaliteit. De foto’s stralen elk hun eigen verhaal uit. Tekst is in veel gevallen overbodig omdat een beeld vaak genoeg zegt, misschien nog meer dan anders in het jaar 2020.
Toch krijg je ook de geschreven verhalen, die vaak erg lyrisch omschreven zijn. Dit vond ik persoonlijk erg fijn om te lezen. Het past ook bij het thema en het Wolfpack. Dat Wolfpack slaagde er ook in 2020 weer in om het grootste aantal zeges van alle ploegen op hun conto te schrijven. Wat een team, wat een groep, wat een roedel!
Wat moet een wielrenner die niet mag fietsen, die niet mag winnen, die niet kan doen waar hij zo goed in is? Misschien was 2020 wel het perfecte jaar voor dit boek want je krijgt nu ook de andere kant van het wielerleven. Het kon, mocht en ging niet anders dit jaar. Het voorjaar werd het najaar en in tussentijd werden de renners weer vader, man, vriend en zoon.
Pikante details of roddels heeft dit boek niet nodig en gelukkig komt dat er ook helemaal niet aan te pas. De teamgeest, de samenhorigheid, de euforie en de zwarte bladzijde (en dat mag je ook letterlijk nemen…) komen echt binnen wanneer je door het boek bladert, bijna alsof je er zelf deel van uitmaakt. Wielrenners zijn uiteindelijk ook maar mensen zoals jij en ik.
Conclusie
Hopelijk krijgen we ooit de pandemie onder controle, ze helemaal wegkrijgen is misschien wel onrealistisch. Het wielrennen heeft, net als de hele (sport-)wereld in 2020 een mokerslag gekregen, maar toch zijn we met z’n allen weer aan het opstaan en valt alles weer mondjesmaat in zijn originele plooi, al gaat het misschien wel nooit meer hetzelfde zijn als voor de vleermuis uit Wuhan.
Laat 2021 en al de volgende jaren terug normaal worden zodat de supporters de renners weer vooruit kunnen stuwen en we vanaf nu naar dit boek kunnen terugkijken met de gedachte dat we er doorheen zijn geraakt, dat de crisis overwonnen is en alles weer normaal kan zijn.
Ik ben ontzettend blij dat ik dit boek in mijn bezit heb. Van de teamgeest en de spirit die het Wolfpack uitstraalt kan je echt nog wat leren, zowel op sportief, privé en zakelijk vlak. Het is die samenhorigheid die we misschien allemaal nodig hebben om door de crisis heen te komen.
Daarnaast ben ik er van overtuigd dat dit boek ooit nog erg gegeerd gaat worden. Moest er ooit geen sprake meer zijn van The Wolfpack, Deceuninck-Quickstep of heeft Remco Evenepoel een Merckxiaans palmares bij elkaar gereden, dan zal je met plezier dit boek nog een keer openslaan om even terug te kijken naar dat bijzondere jaar, de successen, teleurstellingen en dramatische wendingen.
Het boek is een hardcover en telt 240 bladzijden en is zowel in het Nederlands als in het Engels te verkrijgen. Via onderstaande link kan ook jij gefascineerd binnenkijken bij The Wolfpack. Veel plezier ermee!
