Ardennes Trophy 2023; het relaas van een gewone sterveling

Traditiegetrouw vindt in het Pinksterweekend de Ardennes Trophy, de oudste marathon raid van België, plaats in La Reid, een deelgemeente van Theux. De Ardennes Trophy 2023 was de 3e manche die meetelt voor de Belgian Ardennes Marathon Series (BAMS). Tussen de vele marathon specialisten stonden dit jaar ook enkele bekende namen aan de start waaronder Greg Van Avermaet en Pierre De Froidmont.

Uiteraard kon je je als gewone sterveling ook weer inschrijven voor één van de drie beschikbare afstanden. Ik schreef me last minute, gezien de prachtige weersvoorspellingen, in voor de koninginnenetappe van 95km met ongeveer 2650 hoogtemeters.

Het relaas van mijn Ardennes Trophy ontdek je in dit verslag.

Ardennes Trophy 2023; de 32ste editie

De Ardennes Trophy was in 2023 reeds toe aan de 32ste editie. Met 3 verschillende afstanden was er meer dan keuze genoeg voor ieder niveau:

• 45 km (1400 hm)
• 65 km (1750 hm)
• 95 km (2650 hm)

De 65 en 95 km telden mee voor het klassement van de BAMS. Start en aankomst bevonden zich aan de Campus van het IPEA in La Reid, deelgemeente van het Luikse dorpje Theux.

Per afstand en in blokken van 250 deelnemers werden de deelnemers op gang geschoten. Afhankelijk van de gekozen afstand kwam je onderweg 2, 3 of zelfs 4 bevoorradingen tegen.

Naast de vele vrijwilligers bij die bevoorradingen en bij de start stonden er over het hele parcours ook heel erg veel seingevers verspreid waardoor je altijd veilig de weg kon oversteken.

Ardennes Trophy 95 km; verslag

Na de hallucinante toestanden op het parcours van La Hallonienne, de eerste manche van de BAMS, was ik maar al te blij dat de weergoden dit keer wat gunstiger weer voorspeld hadden. Het is tenslotte al pittig genoeg in de Ardennen. Last minute en na een weekje vakantie besloot ik me toch nog in te schrijven. Ik twijfelde nog even of ik voor de 65 of de 95 km zou kiezen. Omdat ik wel te vinden ben voor een pittig avontuur koos ik uiteindelijk toch voor de koninginnenafstand van deze Ardennes Trophy.

Start

Na een autorit van 1u15 kwam ik aan in La Reid en was het wel even aanschuiven om de parking op te rijden. Op de immense weide was er meer dan voldoende parking en werd je door enkele vrijwilligers netjes naar een vrij plekje geleid.

Even omkleden en mijn stuurbord afhalen en dan kon de pret bijna beginnen. Klokslag 10u ging de 95 km van start dus ik had nog even tijd om een beetje los te rijden en de start van de 65 km, die om 9u30 van vertrok, mee te pikken.

Omdat ik me last minute had ingeschreven moest ik in de laatste startbox van de 95 km starten. Dat vond ik helemaal niet erg want de snelle jongens die laat ik liever hun ding doen. Omstreeks 10u10 werd mijn box losgelaten op het parcours.

Mijn tactiek

Gezien de vrij lange afstand en het duizelingwekkende aantal hoogtemeters dat me te wachten stonden had ik besloten om heel rustig aan te vertrekken. Ik liet me bij de start niet opjagen door de meute op hol geslagen mountainbikers… Degene die nu al op hun adem trapten zou ik tijdens één van de 23 beklimmingen wel weer oprapen.

Na enkele honderden meters was het pak al helemaal uit elkaar getrokken en waren er maar enkele mountainbikers die nog achter me hingen. Bij de eerste lichte klim stokte het al meteen bij enkele voorgangers, door wat later slechts een minuscuul aantal stenen op het pad bleken te zijn. Ik fronste mijn wenkbrauwen want als dat al niet lukt, dan staat er je nog wel wat te wachten….

Mijn uitgekiende tactiek werkte voortreffelijk want éénmaal het wat omhoog begon te gaan raapte ik stelselmatig andere mountainbikers op. De klimmen waren in het eerste gedeelte nog vrij makkelijk en gingen veelal over brede paden met nog doenbare stijgingspercentages.

Eén van de hoogtepunten van het eerste gedeelte van deze Ardennes Trophy was de passage door de haagbeuklaan van Haut-Maret.

Bevoorrading 1

De eerste bevoorrading lag op 27,7 km en bracht je weer terug aan de start/finish. Deze eerste kleine 30 km volgde hetzelfde traject als de 45 km afstand van deze Ardennes Trophy. In dit eerste gedeelte lagen een 6-tal beklimmingen waarbij een info-bord voorzien was. Op dit infobord kon je de afstand van de klim, de te overbruggen hoogtemeters en het stijgingspercentage aflezen.

In Theux is het maar amper vlak, waardoor je naast de 6 aangeduide beklimmingen uiteraard nog meer hoogtemeters voor de wielen geschoven kreeg… Het eerste gedeelte ging veelal over de bredere paden met hier en daar een stukje singletrack en een leuke verkoeling in Winamplanche.

Op die manier voorkom je natuurlijk files en opstoppingen en buiten één akefietje werkte dat voortreffelijk. Het wat makkelijkere terrein en de frisse benen zorgden ervoor dat het tempo er best goed in zat. Bij de eerste bevoorrading zag ik op mijn Garmin Edge 830 nog een gemiddelde van dik boven de 18 km/u staan,…

Deel 2 van de Ardennes Trophy

Na de eerste bevoorrading scheiden de wegen van de 45 en 95 km en pikte de lange afstand in op de route van de 65 km met hier en daar nog enkele extra lusjes. Door de verschillende starttijden en de slim uitgekiende parcoursen kwamen de verschillende afstanden ook praktisch niet in elkaars vaarwater.

Gevolg daarvan was dat ik vaak alleen of met een toevallige compagnon aan het fietsen was. Het tweede deel van de rit zou ons richting La Potagerie d’Antan brengen, de bekende passage door de serres. De afstanden tussen de komende bevoorradingen lagen nu ook wat dichter bij elkaar. Gezien de combinatie van de stralende zon en het steeds pittiger wordende parcours was dit zeker geen overbodige luxe.

Onderweg zocht ik al wat verkoeling door mijn bidon met water over mijn hoofd en rug te kappen, en deugd dat het deed. Net als de verschillende korte passages door enkele riviertjes of een accidentele plas water die nog niet opgedroogd was.

Met slechts 5 aangeduide beklimmingen leek dit gedeelte nog steeds mild, maar het parcours begon toch stilaan wat technischer en uitdagender te worden. De beklimmingen werden dan wel iets korter maar de stijgingspercentages schoten de hoogte in met gemiddelden tot 12,5%…

Hier begon de Ardennes Trophy pas echt. In de beklimmingen bleef ik stelselmatig andere mountainbikers oprapen. Hier en daar was er eentje die me daarna in de afdalingen weer wist voorbij te steken. Zo ging het af en toe op en af tot ik in het wiel belandde van een mountainbiker die er quasi hetzelfde tempo als mezelf op nahield.

La Potagerie d’Antan

Bij de bevoorrading aan de Potagerie was het vrij druk, dus besloot ik er niet te lang halt te houden. Snel een banaantje naar binnen, mijn bidon nog een keer met water vullen en een sfeerbeeldje schieten en weg was ik weer.

Ik was erg benieuwd naar de passage door deze serres want er wordt goed mee geadverteerd door de organisatoren van de Ardennes Trophy. In werkelijkheid vond ik het een beetje tegenvallen. In plaats van echt door de serres, zoals op vele foto’s te zien is, reed je eigenlijk tussen de serres door.

Na deze toch iets wat teleurstellende passage was het weer een kleine 20 km fietsen tot de volgende bevoorrading, die op een ander idyllisch plekje in Theux lag… Ondertussen zaten we exact in de helft van de in totaal 95 km die we voor de wielen kregen.

Deel 3

De kleine 20 km tot aan het Chateau de Franchimont, waar de derde bevoorrading te vinden was, bestond wederom uit 6 aangeduide beklimmingen met een klepper van meer dan 3 km. De twee zwaarste beklimmingen in dit gedeelte waren wat korter maar met respectievelijk 13 en 15% wel eventjes slikken…

Gelukkig werd al dat klimwerk ook echt beloond met zeer mooie stukken singletrack, pittige en soms zelfs technische afdalingen. Ik liet het allemaal op me afkomen en verlegde hier en daar zelfs mijn grenzen. Het parcours was op de meeste plekken goed opgedroogd waardoor deze technische en met stenen bezaaide afdalingen toch enigszins vlot te berijden waren.

Toch werd het op een gegeven moment net wat te technisch voor mij. De beklimming door de bergweide van Sassor en de daaropvolgende singletrack bevatte net iets te veel schuine kanten voor mijn skills. Mijn voorganger die stilviel hielp ook al niet echt dus was het een beetje struggelen in dit gedeelte.

Net daarvoor had ik mezelf nog echt overtroffen bij een immens steile en technische afdaling waar vele voorgangers te voet stonden. Gelukkig gingen ze net op tijd aan de kant om zowel mij als de mountainbiker die voor me reed door te laten… Dit was veruit één van de vetste afdalingen tijdens deze Ardennes Trophy.

De derde bevoorrading was ondertussen kortbij maar daarvoor moest nog eerst een fiks eindje geklommen worden. Een kasteel bevindt zich in de meeste gevallen op een bergtop en dat was hier in Theux niet anders.

Beklimming naar het Chateau de Franchimont

Het eerste gedeelte van deze beklimming kende ik al want die reed ik al een keertje toen ik de vaste mtb routes van Theux gefietst had. Dat was ondertussen wel al 3 jaar geleden maar ik wist wat er zat aan te komen. De wortel- en steenpassage op deze klim was me toen teveel, maar dit keer ging het mede dankzij de full suspension mountainbike onder mijn kont, een heel pak vlotter.

Na nog een laatste steil prikje, waar lang niet iedereen al fietsend boven kwam, kwam je op de parking van het Chateau de 3e bevoorradingspost tegen.

Ook hier heerste een gezellig drukte en kwam tijdens het laatste steile prikje omhoog de muziek je al tegemoet. Deze bevoorrading was misschien wel de meest gezellige en idyllische van deze Ardennes Trophy.

De bevoorrading was ook hier weer rijkelijk en aan de grote waterton (rechts op de foto) kon je via de verschillende kraantjes je watervoorraad weer aanvullen. Wederom pikte ik enkel een stukje banaan en vulde mijn water bij. De rest van de bevoorrading liet ik voor wat het was daar ik veganist ben en dus niet zomaar alles kan pakken wat er beschikbaar was.

Nog even van het uitzicht genieten, een sfeerbeeld maken en dan was het tijd voor de laatste 30 km van deze Ardennes Trophy.

Bevoorrading 4

Het parcours tot aan de 4e en laatste bevoorrading van de dag ging verder op het élan van deel 2 en 3. Pittig klimmen en stevig dalen met hier en daar wondermooie singletracks en passages over verschillende privédomeinen.

Vanaf hier begon het tempo toch lichtjes te zakken wat mede te danken was aan de steeds vermoeider wordende benen. De slogan van de Ardennes Trophy; “De schok voor de kuiten, het mooie voor de ogen” is spot on en klopt gewoon helemaal met hetgeen ik die dag ervaren heb en nog zou gaan ervaren…

Reddingsmiddeltje

Op kilometer 73 moest ik noodgedwongen even halt houden en mijn geheime wapen, een zakje Dragibus snoepjes, toch maar eens boven halen. Toen ik de Stoneman Arduenna in één dag gereden had bleek deze suikerboost het perfecte middeltje om weer wat jus in de benen te krijgen. 5 à 10 minuten later kreeg ik een energieboost van jewelste en ging het toch weer wat vlotter.

Die herwonnen energie kwam goed van pas op de op twee na laatste beklimming van de dag. Wederom kon je de statistieken van de klim netjes aflezen op het bord. Ook goed voor de moraal dat de nummering van de klimmen afloopt in plaats van oploopt. Ondertussen was ik aan beklimming 3 belandt waardoor er nog slechts 2 van de 23 te gaan waren…

De technische en erg mooie singletrack afdaling richting de laatste bevoorrading van de dag was om van te smullen. Pittig maar op een enkele meter na heel erg goed te berijden. Het toverde zowaar weer een smile op mijn gezicht. De laatste bevoorrading, op 11 km van de finish, was het laatste rustpunt. De Ardennes Trophy uitrijden, mijn hoofddoel, was dichterbij dan ooit…

De laatste loodjes

Gezien de Ardennes Trophy ook gewoon een wedstrijd is kon je wel verwachten dat het laatste gedeelte nog best pittig zou zijn. De elite renners zullen er misschien anders over gedacht hebben maar de laatste 11 km waren toch nog vrij zwaar, niet gek natuurlijk met ondertussen meer dan 80 km en dik 2000 hoogtemeters in de benen…

Na de bevoorrading ging het meteen weer de hoogte in. De 95 km maakte nog een extra lusje voorbij de afslag van het parcours van de 65 km. De twee laatste beklimmingen waren op papier ook al niet de minst zware. Met respectievelijk 12 en 10% gingen de kuiten in dit laatste deel ook nog aardig afzien.

En dat is nog zacht uitgedrukt. Ik zag het bord van de voorlaatste klim verschijnen en ik moest letterlijk even slikken. Recht voor me zag ik een muur en de pijlen wezen ook echt die kant op… Ik had meteen door dat dit hem niet ging worden en zette noodgedwongen voet aan grond. Deze kleine 200 meter schat ik moesten dan maar te voet…. Deze klim was VRESELIJK steil en voor mij persoonlijk op dat moment niet meer te doen.

Ook stappend was deze klim echt geen lachertje en halverwege deze processie keek ik even achterom en een beetje tot mijn opluchting zag ik iedereen voet aan grond zetten. Zelfs degene die een klein stuk konden fietsen vielen uiteindelijk ook stil… Het lag dus niet enkel aan mij.

Finish

De allerlaatste beklimming lag vlakbij de finish en die was, op een worsteling met wat natte stenen na, wel weer goed te berijden al was het toch aan een gezapig tempo. Eénmaal boven volgde er een laatste oversteek waarbij de vriendelijke seingever wist te vertellen dat het nog slechts 1 km te gaan was. Ook die laatste kilometer ging voornamelijk bergop.

Na een laatste passage door het bos draaide ik de weg weer op waar ik dik 6 u geleden de Ardennes Trophy aanvatte. I did it!

Ardennes Trophy 2023 (95km) review

Achteraf gezien was ik zeker ook tevreden geweest met de 65 km want eerlijk gezegd waren de laatste 20 km best afzien gezien het pittige parcours. Maar hoe dan ook ben ik wel weer bijzonder fier en blij dat ik de koninginnenrit van de Ardennes Trophy heb uitgereden.

Parcours en omgeving

De streek rondom Theux was me niet onbekend. Naast de vaste mtb routes liep ik er ook al een keertje een ultra trailrun van 50km. Maar de Ardennes Trophy deed er nog een schepje bovenop mede dankzij de meer dan 20 passages over privéterrein. Hier en daar liep de route van de 95 km wel gelijk met de vaste routes, bijvoorbeeld bij de beklimming naar het Chateau de Franchimont.

De beklimmingen waren, op de voorlaatste na, allemaal erg goed berijdbaar. De laatste beklimming lag wat nat en bezaaid met stenen en rotsen maar mits de juiste lijnkeuze was ook deze klim goed te doen. Het parcours zelf was grotendeels droog wat het ook weer veel fijner mountainbiken maakte.

De afdalingen waren vaak erg steil en lichtjes technisch, maar met de nodige aandacht toch allemaal goed berijdbaar. De beklimming van de bergweide met zijn schuine kanten was voor mij net te technisch maar los daarvan was deze Ardennes Trophy zeer leuk en uitdagend om te rijden.

En de omgeving, hoewel je er misschien niet optimaal van kunt genieten tijdens het afzien, was ronduit schitterend…

Seingevers en bepijling

De seingevers waren stuk voor stuk vriendelijk en zorgden ervoor dat je zonder problemen de weg kon oversteken. Enkele onder hen moedigden je ook nog aan wat weer voor wat extra motivatie zorgde.

De volledige route was uitgepijld en op de grond werden eveneens pijlen en lijnen getrokken zodat je praktisch niet verkeerd kon rijden. Een enkele keer heb ik de gpx eventjes bekeken om te kijken of ik nog goed zat. Eén keertje belandde ik in een achtertuin van mensen maar ook daar bleek ik nog goed te zitten… En toen het pad veranderde in een diepe uitgesleten geul moest ik ook even kijken of er nog ergens een pijl te vinden was, maar steeds zat ik nog op de route.

Statistieken

Hoewel mijn belangrijkste doelstelling de Ardennes Trophy uitrijden was, is het achteraf altijd leuk om de cijfertjes en statistieken te bekijken. Na 6u32 registreerde de chip in mijn startbord dat ik over de finish gekomen was. De totale rijtijd was 6 uur en 4 minuten, wat ongeveer de duur was die ik op voorhand had ingeschat.

De Garmin gaf in totaal 95 km en 2442 hoogtemeters aan en een gemiddelde bewogen snelheid van 15,6 km/u. De meer dan 18 km/u gemiddeld in het begin had ik dus, geheel naar verwachting, niet kunnen aanhouden gezien het pittigste gedeelte toen nog moest komen.

Gezien de tijd ook tijdens de pauzes bij de bevoorradingen blijft doorlopen kan je uit het uiteindelijke klassement niet zo heel erg veel op maken. Ik eindige op plaats 267 uit 411 deelnemers en werd 115e in mijn categorie, masters 1.

De winnaar van de 95 km deed er iets minder lang over. Simon Grégoire finishte na 4u07 met een gemiddelde snelheid van 23,6 km/u. Joris Massaer werd tweede en pakte de overwinning bij de Masters 1. Greg van Avermaet eindigde op een 6e plaats en pakte zo de tweede plaats bij de masters. Pierrre de Froidmont finishte eveneens in de top tien op een achtste plaats.

Conclusie Ardennes Trophy 2023

De 32ste editie van de Ardennes Trophy was voor mij de eerste, je moet immers ergens beginnen hé. De puike organisatie, die al bij het parkeren van de wagen begon, vond ik top. Als deelnemer hoef je je echt nergens zorgen over te maken.

Het parcours van de 95 was top met mooie en pittige beklimmingen en dito afdalingen. De vele privé passages waren absoluut een meerwaarde en laten je op een unieke manier kennismaken met Theux en zijn omgeving.

Het was zwaar en op bepaalde momenten echt afzien, maar achteraf en zeker the day after was het dat allemaal dubbel en dik waard. Ik kom zeker en vast nog een keertje terug, zeker als het weer net zo schitterend is als bij deze editie. Of ik de volgende keer ook weer voor de 95 km kies dat laat ik nog even in het midden. De 45km leek me, op basis van de eerste 27 km, wat te braaf en eerlijk gezegd voor mij ook net wat te kort. Die afstand wordt het dus al zeker niet…

Heb jij de Ardennes Trophy al een keertje (of vaker) gereden of was je er dit jaar ook voor de eerste keer bij? Laat dan zeker weten voor welke afstand jij gekozen hebt en wat jij ervan vond…