Stoneman Arduenna Gold: verslag & video

Nog niet bekend met de Stoneman? Lees dan zeker verder en misschien sta je na het lezen van mijn Stoneman Arduenna Gold verslag te trappelen van ongeduld om deze ook te fietsen.

De Stoneman is een mountainbike uitdaging die je in één, twee of drie dagen kan rijden. Na de rit, en afhankelijk van hoeveel dagen je erover gedaan hebt, kan je de gouden, zilveren of bronzen trofee mee naar huis nemen.

Hoe dit allemaal precies werkt en hoe ik mijn eerste Stoneman ervaren heb, kom je te weten in dit artikel.

Met de Go Pro maakte ik ook beelden van mijn tocht, het resultaat zie je in onderstaande video.

Stoneman, hoe werkt het?

Naast de nieuwste Stoneman in België zijn er nog vier andere Stoneman tochten die je kan fietsen nameijk in Italië, Zwitserland, Oostenrijk en Duitsland. Elke Stoneman is een uitdagende marathontocht met véél kilometers en hoogtemeters. Sommige Stoneman hebben ook een wegrit en zelfs een hike-variant.

De bedoeling van de Stoneman is dat je een starterspakket koopt. Hierin heb je keuze uit een card (19€) of classic pakket (33€). Bij elk pakket krijg je ook de meest actuele gpx-file van de route. Hoewel de route ook uitgepijld is, is het toch handig dat je de route ook op gps kan volgen. Het classic pakket bevat enkele leuke extra gadgets zoals een Stoneman buff, drinkbus en overzichtskaart.

Het allerbelangrijkste is natuurlijk de Stoneman kaart met de verschillende checkpoints. Tijdens de Stonemantocht kom je op verschillende plaatsen checkpoints tegen. Dit zijn altijd grote infoborden met een beschrijving over het volgende stuk van de route. Hier moet je je Stoneman kaart “ponsen” met het toestel dat aan het bord bevestigd is.

Heb je de rit uitgereden in één, twee of drie dagen dan kom je op de online lijst van finishers te staan. Je kan ook de Stoneman trofee kopen met de gouden (1 dag), zilveren (2 dagen) of bronzen steen (3 dagen). De stenen zijn gehouwen uit een rots in de Ardennen. De trofee is uiteraard niet verplicht en je kiest volledig zelf of je deze wil.

Stoneman Arduenna, mijn weg naar goud.

2020 zou het jaar van mijn eerste Stoneman worden, namelijk die in Duitsland. Echter gooide het hele coronaverhaal roet in het eten. Gelukkig was er ondertussen nog een nieuwe Stoneman tot leven gekomen en dan nog vlak bij mijn deur.

De Stoneman Arduenna, in de Hoge Venen en Oostkantons van België, is met 176 km de langste Stoneman van de vijf. Met 3400 hoogtemeters (het bleken er uiteindelijk toch een pak meer te zijn) valt het ten opzichte van de andere vier nog mee, al moet je het toch zeker niet onderschatten.

Ik kocht het classic starterspakket en koos voor goud, de volledige rit in één dag en ik deed het volledig solo. Omdat Malmedy het makkelijkst en snelst bereikbaar was met de auto koos ik ervoor om mijn rit daar te starten. Wat ook meespeelde in die keuze was dat ik de klim naar het hoogste punt van België op die manier meteen in het begin zou hebben.

Omdat het een lange dag zou worden had ik me voorgenomen elk checkpoint als afzonderlijke rit te bekijken. Acht etappes van om en bij de 20 km of één etappe van 176 km, het is een wereld van verschil!

Malmedy – Hoge Venen

Om 6u35 ging ik van start in Malmedy. Het eerste checkpoint lag 18km en 480 hoogtemeters verderop op de Signal de Botrange, het hoogste punt van België. Na een korte aanloop door de stad ging de route al snel de bossen in. Bij de eerste beklimming moest ik al even slikken. Enorm steil met een aantal dikke balken als obstakels. Gelukkig zou dit niet de tendens van de hele etappe zijn.

Daarna volgt er een afdaling over typische ardennen paadjes met stenen en wortels. Vervolgens rijd je een tijdje naast een rivier en begin je te klimmen richting Botrange. Het brede pad wordt na een tijdje een singletrack. De beklimming was niet overdreven zwaar en ik kon het tempo er goed inhouden.

Gelukkig was ik wel voldoende warm gekleed want het werd niet alleen heel mistig maar ook een pak kouder. Na de singletrack volgden nog enkele brede paden die me naar het eerste checkpoint brachten.

Etappe / checkpoint 1: 18,16km – 512hm – 1u03 – 17,1 km/u

Hoge Venen – Bütgenbach

Het was ongeveer 9 graden op het hoogste punt, dus al snel zette ik mijn tocht verder. Enkele honderden meters na het checkpoint kan je op het uitkijkplatform nog genieten van een prachtig uitzicht, helaas was het iets te mistig wanneer ik er passeerde.

Het volgende checkpoint lag in Bütgenbach 21,5km en 300 hoogtemeters verderop. In dit gedeelte van de route kreeg ik alles voorgeschoteld: brede paden, singletracks, snelle afdalingen en enkele beklimmingen die niet al te zwaar waren maar wel bezaaid liggen met wortels.

Omdat de mist ondertussen aan het wegtrekken was, kon ik ook wat meer genieten van de omgeving, die echt prachtig is! Op een gegeven moment zie je in de verte, aan je rechterkant, het kasteel Reinhardstein.

Uiteraard heb je hier en daar wat verbindingswegen maar de bossen waar je door fietst zijn stuk voor stuk pareltjes. Sneller dan gedacht kwam ik bij het tweede checkpoint.

Etappe / checkpoint 2: 21,25km – 383hm – 1u05 – 19,6 km/u
Totaal: 39,41km – 895hm – 2u08

Bütgenbach – Herresbach

Met 26,5km was dit het op één na langste stuk naar het volgende checkpoint. De hoogtemeters hakten er nog niet echt in, hoewel ik na de 360 hoogtemeters van deze etappe de kaap van de 1000hm zou overschrijden.

Na een klim en pittige singletrack afdaling volgt een zware wortelklim die er in het begin ook vrij glibberig bij lag. Het had immers de afgelopen dagen af en toe wat geregend. Toch raakte ik relatief vlot boven, de benen zaten goed en het ging allemaal beter dan ik op voorhand verwacht had.

Via een speelse singletrack gaat de route verder via singletracks langs weilanden en door bossen, afgewisseld met brede paden die op en af gaan.

Aan het checkpoint in Herresbach staat een picknickbank en is er zelfs een overdekte rustplaats waar je een mooi uitzicht hebt.

Etappe / checkpoint 3: 26,22km – 453hm – 1u23 – 18,8 km/u
Totaal: 65,63km – 1348hm – 3u32

Herresbach – Maspelt

Met 31,4km en 670 hoogtemeters de langste etappe van de dag. Zou dit het zwaarste stuk van de route zijn? Op papier leek het in ieder geval zo. Het eerste echt zware klimwerk zou al snel volgen. Het gedeelte tot aan Schönberg leek een oneindige opvolging van steile beklimmingen, die gelukkig grotendeels over asfalt liepen.

Na de steile stukken werd ik meestal wel beloond met snelle afdalingen die ook vaak over singletracks gaan. Dat niet alle singletracks bergaf gaan ondervond ik aan de lijve in dit gedeelte. Deze was dan ook met stip één van de zwaardere beklimmingen van de hele route.

Na deze beproeving krijg je als beloning wel een prachtig uitzicht en een afdaling over een breed pad. Even verder duik je via een kronkelende en steile singletrack verder naar beneden.

Het is niet alleen afzien, maar zeker en vast ook genieten. Nog wat pittige klimmetjes en vlotte singletracks verder kwam ik uiteindelijk aan het checkpoint in Maspelt, waar je ook weer overdekt kon genieten van een welverdiende pauze.

Etappe / checkpoint 4: 30,84km – 787hm – 1u48 – 17,1 km/u
Totaal: 96,47km – 2135hm – 5u20

Ondertussen was ik 96,5km ver. De afstanden klopten ongeveer maar de hoogtemeters begonnen een beetje af te wijken. Bij mijn research vooraf bleek dat bij de meeste Stoneman rijders zo te zijn. Met ondertussen 2135 hoogtemeters in de benen ging het, na het loodzware stuk tot in Maspelt, nog vrij vlot en zat ik nog lang niet op mijn tandvlees.

Maspelt – Ouren

Ik had me voorgenomen pas echt een langere pauze te nemen aan het checkpoint in Ouren, het meest zuidelijke punt van de route, omdat ik dan al ver over de helft van de rit zou zijn.

De route naar Ouren was met 18,5km vrij kort en zou slechts 230hm bevatten, het ideale moment om even te bekomen van de vorige etappe. De weg naar Ouren ging vooral over brede paden langs de rivier afwisselend dalend en dan weer in stijgende lijn, zonder echt steil te worden.

Een gedeelte van deze etappe loopt trouwens door Duitsland. Een paar stukjes singletrack leiden je verder richting de George-Wagner brug waar het checkpoint van Ouren zich bevindt.

Tijd voor een welverdiende pauze. Helaas geen mogelijkheden om te zitten aan dit checkpoint maar de zon was ondertussen al tevoorschijn gekomen dus was het hier wel aangenaam vertoeven.

Etappe / checkpoint 5: 18,26 km – 262 hm – 0u53 – 20,6 km/u
Totaal: 114,73km – 2397hm – 6u13

Ouren – Grüfflingen

Met nog drie checkpoints te gaan kwam het einde al bijna in zicht. Het infobord in Ouren zette me echter meteen terug met de voeten op de grond. De prijzen worden pas aan de finish uitgedeeld. Met 18km volgde weliswaar een korte etappe, maar met 550 hoogtemeters was deze zeker niet te onderschatten, en dat ik het gevoeld heb!

Dat de klimmen in dit deel van de route steil zouden zijn had ik dus wel verwacht. Moest je de Stoneman hier starten zou het allemaal nog wel meevallen. Met 115km en 2400hm al in de benen was dit stuk echt geen lachertje meer.

Na enkele mooie passages volgde een mooie, lange en best steile singletrack afdaling richting de kasteelruïne van Reuland. Via brede paden bereikte ik uiteindelijk het zesde checkpoint.

Etappe / checkpoint 6: 18,81 km – 644 hm – 1u14 – 15,1 km/u
Totaal: 133,54km – 3041hm – 7u28

Grüfflingen – Born

Na een vlotte afdaling krijg je in het eerste deel van deze etappe ook nog enkele zware beklimmingen voorgeschoteld. Met 19,5km en 420hm is ook dit gedeelte best zwaar, zeker wanneer het aan het einde van je tocht zit.

Na een technische afdaling kom je in Neidingen en van hieruit gaat het richting Sankt Vith waar er plots nog een passage door het plaatselijke bikepark op je wacht. De beklimming hakte er weer lekker in, afzien met hoofdletter A. Gelukkig volg je de blauwe (makkelijke) route van het bikepark. Afdalen gaat dan weer via de rode, al is dit zeker niet voor iedereen weggelegd. Misschien was het slimmer en veiliger een alternatief of chickenrun te voorzien.

Via brede paden en hier en daar wat singletrack kom je uiteindelijk bij het checkpoint in Born

Etappe / checkpoint 7: 19,49 km – 523 hm – 1u14 – 15,8 km/u
Totaal: 153,03km – 3564hm – 8u42

Born – Malmedy

Bij het checkpoint in Born at ik nog even wat laatste suikers zodat ik klaar was om richting de finishlijn in Malmedy te rijden. Het beste was er ondertussen wel vanaf, maar opgeven staat natuurlijk niet in mijn woordenboek. Karakter, doorzettingsvermogen en de toenemende adrenaline, omdat ik bijna aan het einde was, loodsen me nog verbazend vlotjes door de laatste 23,3km en 390 hoogtemeters.

Deze etappe gaat voornamelijk in dalende lijn richting Malmedy, al kreeg ik toch nog enkele pittige beklimmingen voorgeschoteld. De twee supertechnische, met wortels en stenen bezaaide, afdalingen vergen na bijna 165 km best wel wat van je concentratie. Net als de moeilijke afdaling in Sankt Vith valt hierover ook te discussiëren of deze er echt in moeten zitten.

Er volgen nog enkele snelle afdalingen wanneer plots nog een steile wortelbeklimming opdoemt, die al bij al wel vlot te nemen was. De bossen zijn hier overigens wel weer indrukwekkend mooi.

Na enkele minder goed bollende stukken kwam ik uiteindelijk weer in de bewoonde wereld en kon ik me laten uitbollen richting het centrum van Malmedy. Het checkpoint aan de kathedraal was voor mij de eindstreep, de Stoneman Arduenna was compleet en dat in één dag, WOW!

Etappe / checkpoint 8: 22,95 km – 437 hm – 1u23 – 16,4 km/u

Met 176 km en 4001 hm op de teller bereikte ik het punt waar ik 12u eerder vertrokken was. In totaal fietste ik 10u06 over de volledige route. Ik heb geen seconde aan opgeven gedacht, hoewel het bij momenten wel serieus afzien was.

Omdat ik het op één dag wou klaarspelen heb ik niet zoveel kunnen genieten van de omgeving, maar het was zeker en vast de moeite waard en superleuk om in deze omgeving, die vrij nieuw was voor mij, te mogen mountainbiken.

De welverdiende trofee met gouden steen ging ik de volgende dag oppikken. Hoe dat allemaal in zijn werk gaat en wat ik goed en minder goed vond aan dit avontuur wil ik je ook zeker nog meegeven.

Boost voor het toerisme

Dat de Stoneman het toerisme in de streek een boost moet geven is wel duidelijk. Wanneer je als buitenlander deze tocht wil doen, is het nu op één, twee of drie dagen, dan heb je natuurlijk één of meerdere verblijfplaatsen nodig. En dat is, net als bij de andere Stonemantochten, ook hier goed geregeld lijkt me.

Verschillende hotels nemen hieraan deel als partnerhotel en pikken zo ook hun graantje mee. In de deelnemende hotels kan je je startpakket reserveren en afhalen als je er logeert. Via je hotel kom je na de rit op de finisherlijst en krijg je de trofee indien je deze wil.

Maak je geen gebruik van een overnachting, dan is het in mijn ogen minder goed geregeld. Omdat het eind augustus was toen ik de Stoneman reed, waren alle partnerhotels natuurlijk al volzet.

Indien je niet in een hotel verblijft kan je bij het Maison du Tourisme je starterspakket gaan afhalen. Ik woon op 1u15 rijden van Malmedy, dus al bij al viel het nog mee. Omdat ik na mijn rit pas terug in Malmedy was rond 18u45 was dit kantoor al gesloten dus kon ik de volgende dag mijn trofee pas gaan afhalen.

Om een lang verhaal kort te maken ben ik dus drie maal op en af naar Malmedy kunnen rijden (pakket afhalen, rit rijden en trofee afhalen). Het had misschien wel eenvoudiger gekund, bijvoorbeeld door een digitaal starterspakket te nemen. Maar mijn vertrouwen in de multimedia in bosrijk gebied is niet altijd even groot, daarom besloot ik toch maar om een classic pakket te kopen.

Om je rit officieel te maken en/of de trofee te ontvangen moet je gewoon je geponste kaart tonen, je naam, startdatum, vertrek- en aankomsttijd doorgeven. Had je nog geen trofee aan je pakket toegevoegd dan kan je dit na je rit alsnog doen. Ik koos voor de volledige Stonemanbeleving met het classic starterspakket en de trofee met gouden steen.

Stoneman Arduenna: de route

Wat mag je verwachten van de Stoneman route?

Elke biker met een beetje gezond verstand weet dat je op een rit van 176km geen 176km singletrack of technische paden moet verwachten. Verwacht je dat toch, dan is deze tocht niets voor jou.

De route is een combinatie van brede veldwegen en bospaden, singletracks en asfalt. Je kan deze route vergelijken met de meeste bepijlde routes die je in de Ardennen kan terugvinden. Uitdaging is er zeker te vinden. De route is nergens echt vlak, op een paar tussenstukken na. Het gaat dus vooral bergop en bergaf.

De route heb ik met mijn hardtail mountainbike afgelegd en dat ging zeer goed. Een full-suspension zal je uiteraard meer comfort geven maar is in mijn ogen niet noodzakelijk en kost je misschien extra tijd op de vlotter lopende stukken.

Is de Stoneman Arduenna voor iedereen weggelegd?

Dat is het mooie aan de Stoneman, iedereen kan en mag hieraan deelnemen en je beslist zelf op hoeveel dagen je hem rijdt.

Goud is natuurlijk niet voor iedereen weggelegd. Ik wil niet opscheppen, maar om deze klus in één dag te klaren moet je gewoon een zéér goede conditie hebben. Het kan waarschijnlijk nog sneller dan mij, maar 10 uur mountainbiken is erg lang. Ik kan me ook voorstellen dat veel bikers daar ook gewoon geen zin in hebben, alle respect daarvoor.

Zilver en brons is voor iedereen die mountainbike-ervaring heeft zeker te doen. Afhankelijk van je fysieke niveau kies je dan zelf voor twee of drie dagen.

Waar ik wel wat moeite mee had waren enkele nogal extreme afdalingen die wel wat stuurmanskunst, techniek en durf vereisten. De gemiddelde toerist met een gehuurde mountainbike wil ik daar echt niet naar beneden zien stuiteren. Hopelijk houdt iedereen rekening met zijn of haar limieten zodat hier geen ongelukken gebeuren.

Los van het bovenstaande is de route gewoon mooi, zwaar en hier en daar best uitdagend.

Update 2024: inmiddels zou de route hier en daar lichtjes aangepast zijn en zouden de “gevaarlijke” stukken er uit gehaald zijn. Ik heb dit ergens opgevangen, dus kan het (nog) niet met zekerheid zeggen of het daadwerkelijk zo is. In 2024 ga ik deze Stoneman opnieuw fietsen en kan ik het met zekerheid zeggen. Wordt vervolgd.

Hoe is de bewegwijzering? Kan je deze zonder gps rijden?

De volledige 176km is helemaal uitgepijld. Koop je een starterspakket dan krijg je ook het gpx-bestand van de route. Ik vroeg me tijdens het fietsen wel eens af of je de route zonder gps zou kunnen rijden. En ik moet eerlijk bekennen dat dit volgens mij, op het moment dat ik hem reed, zeker mogelijk is. Toch raad ik aan de route op je gps te zetten al is het maar als back-up.

De pijlen stonden er allemaal, hier en daar wel wat aan de late kant. Na een afslag stond er ook vaak een pijl zodat je wist dat je nog steeds goed zat. Ik hoop dat er in de toekomst niet teveel pijlen gaan “verdwijnen” of gestolen worden door verzuurde mensen want het lijkt me wel een aardige klus om 176km mountainbikeroute te voorzien van pijlen en tussentijds ook nog te controleren.

Zou ik de Stoneman Arduenna nog een keer rijden?

Tijdens het fietsen dacht ik soms wel eens “dit nooit meer” maar die gedachte ging ook weer even snel terug uit mijn hoofd. Rijd je trouwens een Stoneman meerdere malen uit dan kom je tussen de Stoneman Heroes te staan, een iets selecter groepje dan de reguliere finishers.

Ik ga hem zeker en vast nog een keer rijden, of dit ook weer op één dag gaat zijn dat laat ik nog even in het midden. Spreid je deze rit over meerdere dagen dan is het in elk geval wat relaxter fietsen en kan je meer van de omgeving genieten. Als Belg mag ik van geluk spreken dat er zo’n tocht bij wijze van spreken in mijn achtertuin ligt, dat maakt het natuurlijk makkelijker om deze meermaals te rijden.

Deze Stoneman ook in één dag rijden?

Het gevoel dat je krijgt als je een rit als deze op één dag klaart is onbeschrijflijk. Zwaarder was het voor mij nog nooit geweest. Tijdens het schrijven van dit artikel, enkele dagen later, was ik nog steeds aan het nagenieten. Ik kon ook nog nagenieten want ik was niet volledig op of uitgeput.

Hoewel de voorbereidingen en training voor de Stoneman in Duitsland wat in het water gevallen waren, heb ik me uiteindelijk toch nog relatief goed kunnen voorbereiden op deze rit. Heb je ondertussen zin gekregen in een Stoneman avontuur? Dan wil je vast nog weten hoe je naar zo’n rit toewerkt en hoe je deze zonder problemen kan uitrijden.

Wanneer rijd je deze Stoneman het best?

We zitten natuurlijk in België en dan ook nog in de hogere streken van de Ardennen, dus het weer kan hier al eens wat minder zijn. Als je een overnachting of reis boekt moet je natuurlijk de tocht rijden in de omstandigheden die er dan zijn.

Omdat ik het op één dag deed kon ik zelf beslissen in welke omstandigheden ik zou rijden. Er was pas een hittegolf geweest en ik vermoed dat toen de route er het beste bijgelegen zal hebben. Ik heb het weerbericht angstvallig in de gaten gehouden en heb best wel wat geluk gehad dat ik nog kon rijden.

Het had hier en daar wel wat geregend maar dankzij de droogte, door de voorafgaande hittegolf, was alles nog goed berijdbaar. Hier en daar was het wat nat en drassig, maar dat heb je haast altijd in de Ardennen. Een enkele wortelafdaling lag er wat nat en slipperig bij, maar met een beetje voorzichtigheid was dit ook geen probleem.

In mijn ogen rijd je dus best deze rit in droge omstandigheden. Als het nat en drassig is wordt het alleen maar zwaarder en gevaarlijker. Met 176km en 4000hm wil je volgens mij toch het liefst vlot kunnen fietsen. Heb je toch de pech dat het weer slecht is wanneer je iets geboekt hebt, ga dan eerder voor zilver of brons of stel, indien mogelijk, je reis een beetje uit. Natuurlijk maakt ieder voor zichzelf uit wat hij/zij wel of niet doet.

Fysieke conditie

In mijn voorbereidingen sportte ik ongeveer 5 à 6 dagen per week. Natuurlijk niet altijd op de fiets want ik heb ook nog een job zoals de meeste sportievelingen. Een goede fysieke conditie is wel een must om dit soort prestaties te leveren. Ik wissel mountainbiken af met joggen en fitness.

Wat je zeker en vast in je benen moet hebben is de afstand en toch al aardig wat hoogtemeters. In mijn artikel over marathon mountainbiken kom je te weten hoe je dat precies moet doen.

Mijn langste afstand voor ik deze rit deed was ongeveer 165km die bijna volledig vlak was. Met uitzondering van dit jaar ga ik normaal wel regelmatig in de Ardennen hoogtemeters maken. Door de lockdowns heb ik dat niet zo vaak kunnen doen dit jaar. Uiteindelijk heb ik, na de versoepelde maatregelen, toch nog een generale repetitie kunnen houden in Houffalize en Theux. Zorg er dus zeker voor dat je al wat hoogtemeters in de benen hebt.

De laatste 30 à 40 km en bijhorende hoogtemeters van een rit als de Stoneman Arduenna gaan vaak op karakter gereden worden. Hiervoor moet het mentaal ook wel volledig snor zitten.

Vandaar dat het me altijd de beste optie lijkt een marathonrit als deze op te delen in etappes (wat makkelijk gaat door de checkpoints) in plaats van af te tellen vanaf 176km. Eens je dan over halfweg bent en het ook nog goed zit in je kopje dan gaat het quasi vanzelf tot aan de eindstreep.

Eten en drinken

Om 10 uur lang je pedalen rond te krijgen heb je een enorme hoeveelheid energie nodig. Onderweg moet je deze dus zeker en vast blijven aanvullen. Zonder energie vallen of een hongerklop krijgen is dodelijk (figuurlijk) op een rit als deze.

Een tussenstop in een café of brasserie kan je overwegen maar het kost je heel wat tijd. Ik nam, mede omdat ik veganist ben, al mijn eten en drinken zelf mee. Op die manier verloor ik geen tijd en kon ik zelf mijn pauzes indelen.

Mijn CamelBak zat gevuld met de volgende sportvoeding en wat extra’s:

• 4 liter sportdrank
• Energiegels
• Energierepen
• 2 koeken
• ½ zak suikerrijke snoepjes
• 1 blikje cola (15cl)
• 1 potje havermout met plantaardige Griekse yoghurt

Tijdens mijn rit had ik verwacht op bepaalde checkpoints een watervoorziening tegen te komen. Of ik heb niet goed rond gekeken of dit was er gewoon niet. Mijn drankvoorraad was een tiental km voor het einde volledig op, dat redde ik dus nog wel.

Het belangrijkste tijdens zo’n rit is natuurlijk dat je blijft eten ook al heb je geen honger. Krijg je honger dan ben je misschien al wel te laat en dat zou je wel eens kunnen gaan voelen.

Als je ongeveer een 60 à 90gr koolhydraten eet en/of drinkt per uur dan kom je er wel. Meer koolhydraten kan je lichaam trouwens niet verwerken op een uur, dus het is onnodig teveel koolhydraten op te nemen. Een uitgebreide maaltijd neem je niet zo makkelijk mee op de fiets dus daarom zijn repen en gels een goed alternatief.

Met deze tips en een grote portie doorzettingsvermogen lukt het jou vast ook om zo’n prestatie neer te zetten. Ben je er fysiek en/of mentaal nog niet klaar voor, onthoud dan goed dat je dit allemaal kan trainen. Eens je een doel voor ogen hebt gaat alles een stuk makkelijker.

Meer weten over hoe je hiervoor kan trainen?

Heb jij de Stoneman Arduenna of een andere Stoneman al gereden of ben je dat van plan? Laat het me zeker weten in een reactie onderaan de pagina.